week 7

Hallo lieve iedereen!

Van de week ging ik met me ouders google hangouten (een soort skype). Was heel gezellig. Toen kwamen er 2 caregivers achter me staan. En die geloofden hun ogen niet. Dat ik via de computer met me ouders aan het praten was. Dat was zo grappig! Ze bleven nog 10 minuten naast me staan, helemaal verbaast.

Vrijdag gingen we met zn allen eten. Toen vloog er ineens een vleermuis rondjes boven de tafel. Hij raakte ons bijna. En bleef maar rond ons vliegen. Iedereen vond het eng en ik was nog een soort trots dat ik eindelijk een keer niet bang was. Maar toen wist niet dat vleermuizen konden bijten haha. Ook ging Linda ff een sigaretje doen in de tuin. Toen zag ze een slang. Haha gaat lekker hier! Kijk voortaan wel uit als ik sigaretje ga doen.

Zaterdag heb ik niet veel gedaan, de rest ging naar Techniman maar ik had niks nodig dus ik bleef lekker thuis. Vraag je je wel is af wat er gebeurt met de kleding die je soms in een zak gooit en naar een goed doel gaat? Nou ik was vorige week in Techniman met Lisanne, ze moest een sportbroek hebben. Het viel me al op dat het allemaal tweedehands was. Ik vroeg me af waar het vandaan kwam, want hier hebben ze g-star en al die merken niet. Lisanne vertelde dat hier een soort boxen zijn, daar zitten grote zakken met tweedehands kleding in. Afkomstig uit Europa. Die zakken kopen mensen op en verkopen het dan weer door. Dit gebeurt alleen met een deel er word ook een deel van de kleren weggegeven.

Zondag hebben we met de meiden fietsen gehuurd en naar een waterval gegaan om te picknicken. Toen we de fietsenverhuurder vroegen om fietsen vroeg die waar we heen gingen. De watervallen. De man vroeg het nog 2x en keek ons raar aan. 'Are you really going to the waterfalls?' Toen we wegreden keek de hele markt toe, die dachten ook vast wat gaan die nou weer doen. De fietsen waren erg gammel en het leek wel of ze ieder moment uit elkaar vielen. Ik grapte nog tegen Lisanne: 'Let maar op, wedden dat mijn fietsband lek gaat? haha'. En uiteraard precies 15 minuten later was er een harde knap en juist ja, mijn fietsband was lek. Het kon ook niet anders, want ik maak altijd wel weer wat mee. Stonden we daar in de middel of nowhere. Het leek wel een film. Alleen maar een weg en voor de rest stilte. Toen kwam er een truck en we vroegen hoever het nog was naar de watervallen. De man zei: Smalsmal walk. Dus we dachten oke we hoeven niet terug, we gaan lopen. Om het een beetje in te schatten waren Lisanne en Marloes alvast verder gaan fietsen of het echt een 'smal walk' was. Want in Ghana is een smal walk misschien wel 10 km, je weet het hier maar nooit. Lotte, Linda en ik gingen lopen. Later belde Lisanne op. Het was met de fiets wel te doen, maar lopen was echt te ver. Ook kwamen hun onderweg nog 2 caregivers die ze toevallig waren tegengekomen en die kwamen ff kijken of het te repareren viel. Maar toen ze het al zagen zeiden ze dat het em niet werd. Omdat ze geen spullen bij zich hadden. Toen besloten we te lopen en als we een taxi zagen hem aan te houden. Iedere x dat we zwaaiden, zwaaiden de taxichauffeur vriendelijk terug maar bleef doorrijden met een vaart van 80km per uur. Uiteindelijk kwamen we Lisanne en Marloes tegemoet bij een dorpje vlakbij de waterval. We vroegen aan de mensen of ze ons misschien konden helpen. 'Ja natuurlijk!' was het antwoord.

'Kom maar even mee dan halen we een fiets die je kan lenen om naar de waterval de gaan, ondertussen maken wij je lekke band'. Ik stond zo verbaast! Zo aardig. Ze konden me niet eens en ze leenden zomaar een fiets uit en maakten zomaar me band. En kan hier maar niet aan wennen, hier hebben de mensen geen cent te makken en toch geven ze zoveel!
Aan elk nadeel zit een voordeel. Dit keer zagen we een echt Afrikaans dorpje vanbinnenuit. Het was zo leuk! Alle kinderen riepen 'Aubruni!', we zagen de huisjes en het afrikaanse leven. De meiden zeiden later; 'Nou, het is maar goed dat je band is lekgegaan, want anders hadden we dit niet meegemaakt.'

Even later gingen we naar de waterval. Wat een plaats!! Echt een droomplek. Was zoo mooi! We konden op een rots zitten met de watervallen naast ons. Met een uitzicht met allemaal bomen met lianen. We hebben er gepicknickt. Was heel gezellig. Ook waren er nog 2 jongetjes. We dachten ze een plezier te doen met (mijn) zelfgemaakte cake. Toen de jongetjes er een hap van namen vertrok hun hele gezicht zo vies vonden ze het. We hadden allemaal medelijden met ze. Ik zei tegen ze: 'Gooi gewoon weg!' maar dat deden ze niet. Het ene jongetje had het eindeljik met heel veel moeite op en toen dacht het andere jongetje blijkbaar: Mooi dan kan ik de rest aan hem geven, maar dat lukte voor hem niet helaas hahaha.

Toen we terug gingen fietsen was het even vies tegenvallen. We waren niet zo slim geweest om genoeg drinken mee te nemen en ook waren we allemaal erg verbrand. Maar we hebben zeker een dag gehad om nooit te vergeten!

Op de vraag wat we met kerst doen. Hier vieren ze alleen kerst op 26 december. 25 december is er ook wat maar wat weet ik niet precies. Nu zijn ze al druk bezig met voorbereidingen. Toneelstukje met liedjes. De caregivers zijn al 2 maanden bezig met kerstliedjes oefenen. De vrijwilligers zijn er ook voor uitgenodigd. Heb 1 keer meegekeken, maar het is niet zo m'n ding. Ik denk zelf dat het heel veel liedjes zingen is met de kerst. Ikzelf heb de kerst ook nog nooit meegemaakt hier haha. Dus ik ben benieuwd en na de kerst lezen jullie hoe een Ghanese kerst is!



Liefs xxxx Marianne
Hallo lieve iedereen!

Van de week ging ik met me ouders google hangouten (een soort skype). Was heel gezellig. Toen kwamen er 2 caregivers achter me staan. En die geloofden hun ogen niet. Dat ik via de computer met me ouders aan het praten was. Dat was zo grappig! Ze bleven nog 10 minuten naast me staan, helemaal verbaast.

Vrijdag gingen we met zn allen eten. Toen vloog er ineens een vleermuis rondjes boven de tafel. Hij raakte ons bijna. En bleef maar rond ons vliegen. Iedereen vond het eng en ik was nog een soort trots dat ik eindelijk een keer niet bang was. Maar toen wist niet dat vleermuizen konden bijten haha. Ook ging Linda ff een sigaretje doen in de tuin. Toen zag ze een slang. Haha gaat lekker hier! Kijk voortaan wel uit als ik sigaretje ga doen.

Zaterdag heb ik niet veel gedaan, de rest ging naar Techniman maar ik had niks nodig dus ik bleef lekker thuis. Vraag je je wel is af wat er gebeurt met de kleding die je soms in een zak gooit en naar een goed doel gaat? Nou ik was vorige week in Techniman met Lisanne, ze moest een sportbroek hebben. Het viel me al op dat het allemaal tweedehands was. Ik vroeg me af waar het vandaan kwam, want hier hebben ze g-star en al die merken niet. Lisanne vertelde dat hier een soort boxen zijn, daar zitten grote zakken met tweedehands kleding in. Afkomstig uit Europa. Die zakken kopen mensen op en verkopen het dan weer door. Dit gebeurt alleen met een deel er word ook een deel van de kleren weggegeven.

Zondag hebben we met de meiden fietsen gehuurd en naar een waterval gegaan om te picknicken. Toen we de fietsenverhuurder vroegen om fietsen vroeg die waar we heen gingen. De watervallen. De man vroeg het nog 2x en keek ons raar aan. 'Are you really going to the waterfalls?' Toen we wegreden keek de hele markt toe, die dachten ook vast wat gaan die nou weer doen. De fietsen waren erg gammel en het leek wel of ze ieder moment uit elkaar vielen. Ik grapte nog tegen Lisanne: 'Let maar op, wedden dat mijn fietsband lek gaat? haha'. En uiteraard precies 15 minuten later was er een harde knap en juist ja, mijn fietsband was lek. Het kon ook niet anders, want ik maak altijd wel weer wat mee. Stonden we daar in de middel of nowhere. Het leek wel een film. Alleen maar een weg en voor de rest stilte. Toen kwam er een truck en we vroegen hoever het nog was naar de watervallen. De man zei: Smalsmal walk. Dus we dachten oke we hoeven niet terug, we gaan lopen. Om het een beetje in te schatten waren Lisanne en Marloes alvast verder gaan fietsen of het echt een 'smal walk' was. Want in Ghana is een smal walk misschien wel 10 km, je weet het hier maar nooit. Lotte, Linda en ik gingen lopen. Later belde Lisanne op. Het was met de fiets wel te doen, maar lopen was echt te ver. Ook kwamen hun onderweg nog 2 caregivers die ze toevallig waren tegengekomen en die kwamen ff kijken of het te repareren viel. Maar toen ze het al zagen zeiden ze dat het em niet werd. Omdat ze geen spullen bij zich hadden. Toen besloten we te lopen en als we een taxi zagen hem aan te houden. Iedere x dat we zwaaiden, zwaaiden de taxichauffeur vriendelijk terug maar bleef doorrijden met een vaart van 80km per uur. Uiteindelijk kwamen we Lisanne en Marloes tegemoet bij een dorpje vlakbij de waterval. We vroegen aan de mensen of ze ons misschien konden helpen. 'Ja natuurlijk!' was het antwoord.

'Kom maar even mee dan halen we een fiets die je kan lenen om naar de waterval de gaan, ondertussen maken wij je lekke band'. Ik stond zo verbaast! Zo aardig. Ze konden me niet eens en ze leenden zomaar een fiets uit en maakten zomaar me band. En kan hier maar niet aan wennen, hier hebben de mensen geen cent te makken en toch geven ze zoveel!
Aan elk nadeel zit een voordeel. Dit keer zagen we een echt Afrikaans dorpje vanbinnenuit. Het was zo leuk! Alle kinderen riepen 'Aubruni!', we zagen de huisjes en het afrikaanse leven. De meiden zeiden later; 'Nou, het is maar goed dat je band is lekgegaan, want anders hadden we dit niet meegemaakt.'

Even later gingen we naar de waterval. Wat een plaats!! Echt een droomplek. Was zoo mooi! We konden op een rots zitten met de watervallen naast ons. Met een uitzicht met allemaal bomen met lianen. We hebben er gepicknickt. Was heel gezellig. Ook waren er nog 2 jongetjes. We dachten ze een plezier te doen met (mijn) zelfgemaakte cake. Toen de jongetjes er een hap van namen vertrok hun hele gezicht zo vies vonden ze het. We hadden allemaal medelijden met ze. Ik zei tegen ze: 'Gooi gewoon weg!' maar dat deden ze niet. Het ene jongetje had het eindeljik met heel veel moeite op en toen dacht het andere jongetje blijkbaar: Mooi dan kan ik de rest aan hem geven, maar dat lukte voor hem niet helaas hahaha.

Toen we terug gingen fietsen was het even vies tegenvallen. We waren niet zo slim geweest om genoeg drinken mee te nemen en ook waren we allemaal erg verbrand. Maar we hebben zeker een dag gehad om nooit te vergeten!

Op de vraag wat we met kerst doen. Hier vieren ze alleen kerst op 26 december. 25 december is er ook wat maar wat weet ik niet precies. Nu zijn ze al druk bezig met voorbereidingen. Toneelstukje met liedjes. De caregivers zijn al 2 maanden bezig met kerstliedjes oefenen. De vrijwilligers zijn er ook voor uitgenodigd. Heb 1 keer meegekeken, maar het is niet zo m'n ding. Ik denk zelf dat het heel veel liedjes zingen is met de kerst. Ikzelf heb de kerst ook nog nooit meegemaakt hier haha. Dus ik ben benieuwd en na de kerst lezen jullie hoe een Ghanese kerst is!



Liefs xxxx Marianne