VERVOLG 2e WEEK

Hallo iedereen!


Ik hoor mensen van mijn leeftijd wel is zeggen. Ik zou zo graag op mezelf willen wonen. Als de tijd zover is dat ze eenmaal op zichzelf wonen zeggen ze dat ze nooit meer terug willen bij hun ouders. Nou uit mijn ervaring nu ik ook een soort van 'op mezelf' woon, weet ik zeker dat ik tot me 30ste bij me ouders blijf wonen. Wat een gedoe boodschappen doen, wassen. En als ik op mezelf woon is het veelste stil voor mij, aangezien ik dat drukke gekkenzooitje bij mij thuis gewend ben. Ook weet ik nu zeker dat ik een vent ga trouwen die ken koken, want ik zelf ken er niks van.

Zaterdag ben ik naar Techniman geweest, das een plaatsje ongeveer 30 minuten hier vandaan. Ik had alleen niet veel om aan te trekken. Alles zat in de was.Heb veel korte broeken meegenomen. Maar benen en vooral knieen zijn hier sexy. Het zelfde wat borsten bij ons zijn. Ik heb veel rokken meegenomen alleen geen leggings! Ik had nog 2 rokken gekocht (voor het geval dat) en die zijn tot me enkels. Omdat dit de enigste optie was heb ik dat maar aangetrokken. Het zag er verschrikkelijk uit. Ik heb er nog nooit zo zedig uitgezien. Maar ik ga deze week naar de klerenmaker en laat er broeken van maken. Ook heb ik van de gastenvrijwilligers legging gekregen die ze wegdoen dus daar ben ik wel heel blij mee!
Ben er samen met 2 vrijwilligers heengeweest. Het was erg leuk. Je had er zelfs een supermarkt. Daar heb ik chocopasta en pringles gekocht want dat kan je niet in Nkoranza kopen. Dus ik was helemaal blij. Ook heb ik ff groente ingeslagen.

Op de vraag wat ik hier eet eigelijk is het niet zo heel veel. Heb tot nu toe 2x gekookt. Omdat ze hier dingen zoals rijst en pasta eten wat ik niet lust. Ik eet vooral brood, jam (soort patat), plantain (is een soort banaan die je niet rauw kan eten maar die je moet bakken). En voor de rest een mix van boontjes, wortels, tomaat, ui en paprika. Soms ananas.

Ook besloten we wat te eten in Techniman. Er was een soort cafetaria. Daar kon je pizza, hamburgers enzo eten. Voor hier is dat heel luxe. De vrijwilligers vertelden me dat er alleen mensen met geld en 'status' kwamen. (ook al vind ik status onzin) Je zag het wel meteen, de mensen die aan de tafeltjes zaten hadden allemaal mooie kleren aan.
Ik bestelde een hamburger en de andere vrijwilligers een cheeseburger. Toen we het geserveert kregen, kreeg ik een pizza ipv. hamburger. De andere vrijwilligers kregen de hamburger en cheeseburger. Dus wij zeiden tegen de beste man, dit klopt niet. Dit is een pizza. Maar de man zei tegen mij nee das een hamburger. Ik dacht je ken me veel wijsmaken, maar niet dat dat een hamburger is. En hij hield maar vol dat het een hamburger was. Achteraf zaten de vrijwilligers en ik te denken, dat hij het gewoon express deed omdat die pizza veel duurder was. Beetje raar maarja hij was lekker en vooral na bijna een week brood.

Ook moet ik nog steeds erg wennen aan het rechterhand gedoe. Deze week gaf ik eten aan me feedingchild. De caregiver van hem kwam naar me toe en zei tegen me: wat is er mis met je rechterhand. Ik keek denk erg lullig naar haar, want snapte er niks van. Toen dacht ik ojaa ik geef eten met me linkerhand. Dus daar moet ik erg op letten.

Van de week ging ik slapen en ik werd wakker. Hoorde voetstappen. Dus ik denk ga maar is kijken wie daar loopt. Ik zag niks buiten, dus besloot maar weer te gaan slapen. Later hoorde ik weer voetstappen. Ben maar weer gaan kijken. Zag weer niks. Dacht ik zal toch niet gek worden hier. De volgende dag zei ik het tegen de vrijwilliger, maar die zei dat het de bewaker was. Ik wist niet eens dat er hier bewakers op PCC rondliepen. Dus die was het die ik gehoord had.

Zaterdagavond wilde iedereen graag naar de Spot. Dat zijn barretjes. Die heb je hier overal. Het is heel anders dan in Nederland. We zijn er naar 2 geweest. Het was een hele aparte ervaring. ze zetten tuinstoelen en tafel buiten. Je besteld wat en dat is het. Het was heel gezellig, maar totaal anders. Een vrijwilliger hier heeft een Ghanese vriend en haalden hem op en gingen naar de 2e spot. Die was wat groter. En er waren meerdere mensen (totaal stuk of 10) Het viel me op dat er vooral mannen waren. Erg lullig, want ik vind dat vrouwen evenveel recht hebben op een lekker wijntje. Het was erg gezellig alleen was erg moe. En als ik moe ben dan word ik een brok chagerijn. Dus ik besloot om naar huis te gaan. Ik wilde lopen, maar dat wilde de andere absoluut niet dus werd er een taxi voor me gebeld. 10 minuten later wenste ik dat ik was gaan lopen. De taxichauffeur was een beste man. Eerst ging het nog over koetjes en kalfjes. Vroeg me naam. (Hier stel ik me meestal maar voor als Mary of Mary-Ann omdat ze Marianne niet kunnen onthouden of het verkeerd zeggen) Maar opgegeven moment zei die: Zo, en wanneer denk je me mee te nemen naar Nederland?
Ik dacht wat is dit nou weer. Ik zeg tegen de man: Ik kan toch niet zomaar iedereen die dat vraagt mee nemen naar nederland. En dat gaat zo makkelijk niet. De taxichauffeur antwoordde: jaa maar ik wil het zo graag en het is daar zo mooi.Ik zeg tegen hem: weet je hoe koud het daar is, das niet goed voor je. De man bleef maar zeuren. Eenmaal op PCC. Stapte ik uit en dacht nou hier ben ik vanaf, snel naar huis en slapen. Maar de taxichauffeur dacht daar waarschijnlijk anders over. Hij zegt: Ja morgen kom ik je ophalen, gaan we wat rondjes rijden in me auto. Naar de spot. Ik dacht hoe ga ik me hier subtiel uit redden? Ik antwoorde: Heb veel dingen te doen. Toen zei de man: de dag erna. Toen dacht ik ik ga maar duidelijk zijn en heb nee gezegt. Maar dat hielp ook niet echt. Hij bleef maar mekkeren dat die me wilde zien en me nummer wilde hebben. Op gegeven moment zie die anders geef ik je mijn nummer en als je je alleen voelt en naar de spot wil gaan dan bel je me. Om er vanaf te zijn heb ik net gedaan of ik zn nummer intoetste. De man blij. Na 15 minuten eindelijk weg haha! Weer een wijze les dat ik hier heel duidelijk moet zijn. En dat ga ik de volgende keer zeker doen.

Ik vroeg wat het ideaalbeeld was van de Ghanese vrouw. Ik vroeg het de vrijwilligers. De ideale ghanese vrouw is: dikke armen, dikkig, en een baard. Das wel heeeel anders dan europa.

Ik zou nog wat vertellen over mijn specialattention kindjes.


De ochtend begin je om 7:30 dan ga je een half uur lopen. Iedere vrijwilliger heb zn eigen walkingchild. Ik heb Micheal. Hij is ongeveer 12 denk. Het is een drukteschopper, eigenwijs en gek op aubrunies. Sóchtends als je komt krijg je meteen een dikke knuffel van hem.


8:00 krijgen de kinderen eten. Mijn feedingchild is Aron. Het is een leuk ventje. Ook geef ik hem een soort plastraining. Voor en na iedere maaltijd plassen. Dan moet die een plasteken geven en dan gaan we plassen. De eerste week had ik er niet zoveel vertrouwen in. Maar na een week is er zeker vooruitgang. Daar ben ik wel blij mee. Want dan doet die het niet iedere keer in zn broek.


Van 8:30/9:00 gaan wij zelf eten.


9:00 tot 9:30 heb ik Dede als special attention. Dede is een tiener met het syndroom van down. Soms is dit heel lastig. Want moet haar van school halen en als de specialattention voorbij is dan wil ze niet meer terug. Maar het is ook een ontzettend leuk meisje.


9:30 tot 10:00 heb ik Boadu. Boadu is autistisch. De eerste keren wist ik echt niet wat ik met hem moest doen. Maar nu weet ik dat hij van wandelen houd en van kleuren. Deze week heeft hij aan mij kunnen wennen. Deze week pakte die zelfs me hand vast toen we aan het kleuren waren.


10:00 tot 10:30 heb ik Kojo Joseph. Met hem ga ik vaak naar de Snoozelroom. (het is een soort relaxt ruimte)


10:30 tot 11:00 hebben we pauze


11:00 tot 11:30 heb ik alice. Met Alice ga ik vaak naar de snoozelroom of naar de speeltuin in de hangmat. Daar ontspant ze zich helemaal. Das wel heel leuk om te zien dat ze dan helemaal ontspant want vaak is ze heel gespannen.


11:30 tot 12:00 heb ik Liza. Liza vind gauw alles leuk. In het begin wist ik niet wat ik moest doen. (ze is ook helemaal verlamd dus kleuren enzo gaat niet) Liedjes zingen zeiden de caregivers. Dat was geen succes want wist er geen in het engels en bij de Nederlandse viel ze in slaap. Nu heb ik 2 engelse liedjes geleerd en ze vind ze geweldig. Ik ga meestal met haar naar de snoozelroom of naar de speeltuin dan zing ik liedjes voor dr. Dan komt er een grote glimlach op dr gezichtje en heeft ze het helemaal naar dr zin.


12:00-13:00 is het eten voor de kinderen er.


13:00 -15:00 hebben we siesta. Vaak gaan we dan naar de markt of gewoon hangen.


15:00-15:30 heb ik Emanuella. Emmanuella is alleen lichamelijk gehandicapt. Verstandelijk is ze helemaal in orde. Ze vind het erg leuk om te computeren dus dat doen we dan vaak. En ze vind het altijd weer erg jammer als het voorbij is.


15:30- 16:00 heb ik Koo Emma. Met hem kleur ik vaak. Moet nog een beetje uitvinden wat hij nog meer leuk vind. Heb de computer vrijdag geprobeerd maar dat was geen succes. Met Koo Emma is het altijd leuk!


16:00-17:00 kinderen eten geven.


Dit is mijn schema van maandag tot vrijdag.
Vandaag heb ik niet veel gedaan. Beetje wassen. Brood gekocht. Een cake gebakken. Hopen dat die gelukt is want dokter oetker kan ik nog verpesten. Ook hoor ik al de hele dag muziek. Hier kijkt iedereen uit naar zondag. Iedereen heeft hier zin in de kerk. Overal zie je hier teksten van de bijbel, op taxi´s geplakt. Op kraampjes. Overal. De kerk schijnt hier een feestje te zijn. Iedereen danst, maakt muziek. De mensen zijn hier dol op de kerk. Ik ga er zelf ook eens heen om te kijken hoe het hier gaat.



tot volgende x!



xxxxx