WEEK 11

Hallo,

Deze week ben ik weer begonnen naar paar dagen vrij. De kinderen gingen helemaal uit hun dak toen ze ons zagen. Werd van alle kanten geknuffeld. Ook alle caregivers waren weer blij dat we er waren. Alsof we een jaar weggeweest waren haha.

Jan en Carla zijn naar 4 weken weg uit PCC. En ook Lisanne ging weg. Daar was een afscheidsfeestje voor. Was erg gezellig. Daarna gingen we nog ff naar de spot maar na een uurtje hielden we het voor gezien omdat we de volgende dag weer vroeg op moesten om te werken. Vrijdag gingen Linda, Lizanne en Lotte naar het Voltameer. Marlous, Marloes en ik besloten niet om mee te gaan omdat we vorige week al heel veel gereist hadden en het wel even prima vonden. Vrijdag kwam Greetje en haar vriendinnen aan. Erg gezellig. Die had nog een tasje met spulletjes en kaartjes meegegeven. Daar zat kaartjes in van me ouders, bert johan en ellen. En weer een hele leuke brief van Anja. Van Johan het zoveelste verzoek of ik even me tv wilde inleveren omdat hij die graag wil hebben. En van Ellen een hele leuke kaart, in de kaart stond dat ze me miste maar ik haar waarschijnlijk ook, dus daar had ze een oplossing voor: ze had een foto in de kaart geplakt. Echt heel leuk.

Zaterdag gingen we naar Techniman. Daar zit een soort snackbar (wat hier luxe is) en gingen we pizza eten. Toen kwam er een oude man in een jurk naar ons toe met de openingszin: 'Hello, i'm the king of Ghana, i'm looking for a white women to marry.' Wat hebben we gelachen. Ik zei maar dat we al getrouwd waren. Toen kwam die ff bij ons zitten en vertelde dat die 2 hotels had. En die wilde hij laten zien, we zijn verstandig niet meegegaan. Hij vertelde ook dat hij 42 jaar voor de regering had gewerkt en dat die nou met pension was. Vond het maar beetje raar verhaal, je kan geen 2 hotels hebben en tegelijkertijd 42 jaar voor de regering werken. Daarna vroeg die of we nog gingen reizen. Zo ja dan moesten we heel erg uitkijken. Want de criminaliteit werd steeds erger volgens hem. Hij vertelde dat er laatst een vermoord meisje was gevonden langs de kant van de weg naar Kumasi. Met haar oren eraf gehakt.. Hij zei dat dat voor rituelen gebruikt word. Echt bizar. Maar zulke dingen gebeuren in Nederland ook vaak genoeg.

Zaterdag gingen we naar Rooftop (spot) Het was erg rustig dat was wat minder. Rebekka de schoonmaker van PCC was er ook en die had een vriend en daar raakte we mee aan de praat.

In het begin was het wel gezellig. Maar zoals gewoonlijk kwam het gesprek weer op opleidingen, geld, naar Europa willen enzovoort. Soms word ik daar echt heel moe en gefrustreert van. Hun denken dat we hier in een walhalla leven. Toen ik probeerde uit te leggen dat toen ik nog op school was, dat ik een arme student was, die geen cent te makken had. En dat ik heel hard gewerkt heb om in Ghana te komen. Dat ik geen huishoudster, tuinier of kok in dienst heb. En dat als ik iets wil kopen dat ik er hard voor moet werken. En dat ik echt niet de hele dag op de bank hang. Hoelang je dit ook uitlegt, het gaat er niet in. Voor hun telt het: Je bent in Ghana gekomen, je bent wit, dus je bent rijk. Soms voel ik me net een wandelend bankbiljet ofzo. Het is ook onverdeeld in de wereld en wij hebben het ook goed, maar het komt zeker weten niet aanwaaien. Toen ging het over trouwen. Voor veel mannen is het een levensdoel om een witte te trouwen. Ik snapte het niet. Hij zei als je een vriend zoals mij wilt helpen om in Europa te komen, trouw je met me. Anders lukt het niet. Wij waren echt beetje verbaast, we moesten maar even met hem trouwen..Oke dat was al de 2e keer vandaag. Ik zei waar wij wonen trouw je uit liefde en omdat je gek op elkaar bent. Maar voor hun is dit de uitweg naar Europa. Als je het toch voor elkaar krijgt om met een blanke te trouwen, kan je je familie onderhouden door geld op te sturen. Ga je scheiden en kom je terug, kan het in veel gevallen uitlopen dat je verbannen word uit je familie of dorp, zei hij. Maar dat gebeurt niet overal. De gedachte erachter dat je verbannen word, is omdat je het eigelijk gewoon verkloot heb. Je had de kans om in Europa te zijn en rijk te worden en je familie te onderhouden. En dat heb je laten schieten.

Het gesprek waren we helemaal zat en we waren moe dus we gingen lekker naar huis.

De rest van de week niet heel veelmeegemaakt. Wel heb ik een wijziging in me programma en heb ik er een specialattention bijgekregen omdat Lisanne weg is. John, hij kan erg veel zelf en houd ervan om te computeren. Emanuella een andere special attention ook. Dus heb hun nu tegerlijkertijd. Ook is er een nieuw kind gekomen op PCC. Joel. Onwijs leuk ventje. Hij heb het hier helemaal naar zn zin. De kindertehuizen hier zijn niet veel. Sommige krijgen amper aandacht. Hoorde ook dat Steven ook in een kindertehuis had gezeten en dat hij de eerste jaren van zijn leven gewoon niet is aangeraakt. Dat niemand met hem knuffelde. Pff schrok ik wel ff van. Arme kindertjes.. Jeannet vertelde ons dat ze naar het kindertehuis zijn gegaan en dat ze daar een selectie moesten maken. Dat is heel lastig want het kind moet tussen de groep van PCC passen. En bv. niet te zwaar zijn (we hebben al een aantal zwaardere en het moet te doen blijven voor de caregivers) Maar ben blij dat Joel er is!

Ook heb me pa al kennis gemaakt met caregivers. We gingen googlehangouten (soort skype) en ik deed het op een ander tijdstip als normaal, maar toevallig waren er allemaal kinderen en caregivers en die vonden dat skype wel leuk. Op gegeven moment stond er een hele groep om me heen, echt heel grappig.


Liefs. xx